MNOGAJA LJETA drama iz beogradskog života; tri čina i jedna promena.
U krugu desno orijentisanih mislilaca i književnika međuratnog perioda, koji su iz ideoloških razloga posle Drugog svetskog rata potisnuti iz kulturnog i književnog pamćenja, stvarao je svoje dramske tekstove i Dušan S. Nikolajević. Reč je o piscima koji su bili tipični izdanci građanske kulture, desno orijentisani, i iz tih razloga dugo bili na margini čitalačke i kritičke pažnje, i tek u novije vreme ta međuratna Utuljena baština kako je nazvao Gojko Tešić izlazi na videlo.
Drama Mnogaja ljeta štampana je 1925, a premijerno je izvedena 1926. u beogradskom Narodnom pozorištu i doživela je dobar uspeh kod publike i kritike. Naslov drame odnosi se na sam njen kraj kada svi učesnici izvesne zabave zapevaju "Mnogaja ljeta", ali time naslov postaje paradoksalan, jer ono crkveno mnogaja ljeta kad se zaori predstavlja usklik ljubavi i želje za dug i plodan život, ali život u Hristu, u miru i pokajanju. Na kraju ove drame potpuno je jasno da će sloj bogataša na mnogaja ljeta nastaviti da se ponaša beskrupulozno i bezobzirno, pa makar morali prelaziti i preko mrtvih.
